In welke sport kan je van zó dichtbij wereldtoppers bewonderen? Waar kan je tot op een tiental centimeter van hen komen? In welke sport is het mogelijk om na de wedstrijd op de foto te kunnen met een wereldkampioene? In het topvoetbal koop je een behoorlijk prijzig ticket en met wat geluk zie je het doelpunt goed. Van plaats veranderen is niet mogelijk. Een replay zien op het grote scherm is niet zo eenvoudig. Bij tennis, zwemmen, Formule 1, turnen of atletiek krijg je warempel hetzelfde verhaal. In de cyclocross is dat compleet anders.
De veldritwereld staat in al zijn facetten met de beide voeten op de modderige grond. Ze leven van supporters en worden gedreven door supporters. Er zijn geen torenhoge entreegelden of overdreven VIP-toestanden. Het merendeel betaalt dezelfde schappelijke prijs en ziet de cross vanop de eerste rij, waar hij of zij maar wil. Het is een schouwspel om duimen en vingers bij af te likken. Al ware het de hamburgers of braadworsten die zo smaken. Bart Wellens geniet er geheel terecht ook van.
Er is voor ieder wat wils. Wil je een valpartij zonder veel erg aanschouwen? Dan kies je best de schuine kant of de balkjes. Tim Merlier likt zijn wonden, maar hij kent het risico van de balkjes. Goed herstel toegewenst, Tim. Het is haast iedere race prijs. Het is part of the game. Mathieu zijn val was niet de bedoeling maar onderdeel van de snelheidsrace. De steward was er niet goed van. De goden op twee grifo’s lossen dat fair en sportief op. Michael Vanthourenhout gaat er laconiek mee om.
Wil je een sprong van dichtbij zien? Kies voor de brug. Wil je pompende en hijgende renners aanschouwen, die afzien bij de beesten? Kies voor de top van een modderige helling. Het kunst- en vliegwerk op het afgebakende parcours zal je van begin tot einde intrigeren. Ook na de cross kan je het slijk en het zweet nog zien hangen. Laurens Sweeck verlangde duidelijk naar een douche.
Wil je op de foto met gepensioneerde goden, halfgoden, mindere goden, goden in wording of goden als Mathieu van der Poel? Het kan allemaal tijdens de cyclocross. Nagenoeg alle renners zijn de vriendelijkheid zelve. Ze hebben geen arrogantie of sterrenstatus. Ze zijn het gewend en ze kiezen ervoor om ‘gewoon’ te blijven. Echt waar: wie heeft een foto met Messi, Sjarapova of Alonso? Allemaal zonder perskaart, VIP-behandeling of gedrum verkregen. The happy few.
Een gezonde dosis geluk, een camera en een vriendelijke vraag volstaan. Of toch? Van cruciaal, onmisbaar en staatsbelang zijn: Rudi Boulanger en Johan Matthys. Zonder hen had ik waarschijnlijk liggen knoeien met de selfieknop. Had ik in alle zenuwachtigheid, Mathieu niet even durven aanklampen. Of was ik door te staren naar de fietsen van Annemarie Worst, vergeten om op het knopje te duwen. De onscherpe foto’s hadden mijn chase of stars snel gestopt. Dus: dank Johan en Rudi.
Dit jaar: een klein fortuin aan foto’s door na de finish slechts tien minuten te fotograferen. Met een beetje geluk, heb je gewoon een foto met het integrale mannenpodium. Toon Aerts is een gentleman tot en met. Hij reed me voorbij en riep: “kom naar de camper”. Daar nam hij wel de tijd. Trouwens, mocht ik geen foto met hem hebben kunnen bemachtigen, blijf ik hem een even grote meneer vinden. Voor hen is het in alle hectiek soms ook te veel. Verkleumd en ontgoocheld, verlangend naar de rust.
Integendeel, ze staan nog rustig te praten met supporters voor hun goed uitgeruste camper. De mecaniciens verzorgen met liefde het materiaal. Het slijk verdwijnt als sneeuw voor de zon. De toppers van de cross doen dit ieder weekend. Tussen Kerstmis en Nieuw staan ze haast iedere dag opgesteld op de lokale supermarktparking, langs het recreatiedomein of op een militaire vliegbasis. Je kan er zonder moeite gewoon tussen wandelen.
Ook een foto met de top twee van de cross bij de elite dames was zo gepiept. Ik vond het geweldig. Sanne Cant is wereldkampioene en zelfs een mopje kon ervan af. Ze zag mijn lichte zenuwachtigheid, toen ik om een foto vroeg. Zij is me waarschijnlijk al heel lang vergeten. Maar ik zal dit moment voor altijd blijven koesteren. Bedankt, Sanne.
Beste renners, we hebben weer genoten van jullie stuurmanskunst. Beste Rudi en Johan, volgend jaar gaan wij wel samen op de foto en maak ik met jullie helden een foto. Dan vragen we dat vriendelijk aan Wout van Aert. Hij zit dan vast en zeker op de rollen uit te bollen, zodat wij ons Kodakje kunnen doorrollen.
Fietspiratie 
1 Comments