Omloop het Nieuwsblad, Kuurne-Brussel-Kuurne, Nokere Koerse, E3 BinckBank Vlaanderen, Dwars door Vlaanderen en als apotheose de Ronde van Vlaanderen: al deze wedstrijden vinden hun bergjes in de Vlaamse Ardennen. Ook verder in het wielerseizoen zijn de Vlaamse Ardennen vaak het decor voor prachtkoersen. De Ronde van België en de BinckBank Tour zoeken steevast deze regio op. Iets wat niet verwonderlijk is. In deze lijst worden de tien bekendste en mooiste hellingen mét kasseien opgelijst.
1. Muur van Geraardsbergen (110 m)
Het hoogteverschil, de afwisseling en de geschiedenis van deze Geraardsbergse klim is ontegensprekelijk van een ander kaliber. Het is een ware beproeving waar renners worden gemaakt en gekraakt. In 2010 reed Fabian Cancellara zonder boe of bah weg van Tom Boonen. Sommige dachten dat een motortje hem hielp bij deze demarrage. Een jaar later verdween de voorsprong van Fabian Cancellara als sneeuw voor de zon op diezelfde Muur van Geraardsbergen, waarop Nick Nuyens als laatste renner won in Meerbeke. De Muur zit nu veel vroeger in het Rondeparcours.
2. Koppenberg (79 m)
Door de steiltegraad is het toch wel de lastigste van alle kasseibeklimmingen. De Koppenberg is controversieel. Zeker in het verleden gebeurden er dingen die koersmatig niet door de beugel konden. Renners die werden aangereden, omdat auto’s niet konden passeren. Jesper Skibby viel in de Ronde van Vlaanderen van 1987 op de Koppenberg. Hij reed op kop maar viel stil. De koersdirecteur had schrik dat het peloton zou gehinderd worden en de wagen reed hem langs achteren aan. Nadien is de berg een aantal keer uit het parcours verdwenen om de berijdbaarheid te verbeteren.
3. Oude Kwaremont (111 m)
De Oude Kwaremont is door zijn lengte een ware uitschieter. In de huidige Ronde van Vlaanderen moeten renners deze kwelduivel drie maal passeren. Valpartijen, forse demarrages op het vals platte stuk, renners die onomkeerbaar stilvallen: alles kan en alles gebeurt op de Oude Kwaremont. De asfalten parallelweg en tegenhanger die veelal als afdaling dient, staat in schril contrast met de schots en scheve kasseien.
4. Paterberg (80 m)
De Paterberg is in feite een relatief jonge beklimming. Pas in 1986 werd deze beklimming opgenomen. Voorheen was deze klim niet uitgerust met kasseien en kwam de steile pente niet in de Ronde voor. Vandaag de dag doet zowat iedere wedstrijd deze 400 meter bergop aan. De laatste beklimming in de Ronde van Vlaanderen boezemt angst in. Zeker wanneer het welbekende gootje wordt afgezet met nadarhekken. O ja, het is Paterberg en niet Patersberg.
5. Bosberg (105 m)
De finale beklimming uit de Ronde van Vlaanderen vooraleer de beklimming in 2011 finaal uit het parcours verdween. Zeker Edwig Van Hooydonck zal het verdwijnen van deze scherprechter met lede ogen hebben aangekeken. Omdat hij in 1989 en 1991 een beslissende demarrage plaatste op deze kasseibeklimming kreeg hij ook de bijnaam: Eddy Bosberg. Zeker de tranen met tuiten op het podium spreken nog steeds boekdelen. De Omloop het Nieuwsblad zorgt nu voor Bosberg-tijd.
6. Taaienberg (90 m)
Op de Taaienberg was één renner de ster bij uitstek: Tom Boonen. In het gootje gooide Tornado Tom alle remmen los. Met enkele forse lenderukken sloeg de Kempenaar steevast een stevig gat. Zijn stevig gat zat daar ongetwijfeld mee tussen. De Taaienberg is een helling die nog steeds voor beslissingen zorgt. Toentertijd was Tom Boonen vooral in de E3-Prijs heer en meester op de Taaienberg.
7. Molenberg (56 m)
Deze beklimming heeft ook echt een molen. Veel renners zullen dit door de snelheid en de hectiek in de aanvang van de wedstrijd niet merken. Deze beklimming was in het verleden een van de laatste beklimmingen in de Omloop het Nieuwsblad toen de finish nog in Gent lag. Nu verliest de Molenberg meer en meer aan belang in de koers. De grandeur van weleer wordt meer dan goedgemaakt door de prachtige omgeving van de Zwalm.
8. Kruisberg (122 m)
In Ronse is er één helling waar veel renners tegenop kijken. Meestal niet omdat de kasseien zo afschrikken, maar omdat er na de kasseien nog een lang vals plat stukje volgt op de N60. Hier wordt er vaak op kousenvoeten weggereden. De afslag ter hoogte van het kruispunt richting de Hotondberg geeft nog meer ruimte om weg te rijden. Daarom is de Kruisberg vaak een stille maar beslissende helling in de vernieuwde Ronde van Vlaanderen. Ofwel maak je hier je voorjaar. Ofwel moet je er een kruis over maken.
9. Eikenberg (82 m)
De Eikenberg is een stevige helling waar de meeste renners in gestrekte draf oprijden. Het is een gezwalp van links naar rechts. Omdat de flanken van deze helling zijn uitgerust met asfalt, wordt deze beklimming meestal een helling op het kantje. Het is uitkijken geblazen wanneer de renners boven zijn, want dan volgt er nog een stukje vals plat. De kasseien van de klim zijn, zoals meerdere hellingen in de Vlaamse Ardennen, beschermd.
10. Steenbeekdries (69 m)
De Steenbeekdries is vooral een aaneenschakeling van kasseien. Na de Mariaborrestraat in dalende lijn, volgt de Steenbeekdries als helling en de Stationsberg als afdaling. Deze afwisseling is een geweldig schouwspel. Zeker de laatste bocht ter hoogte van de spoorwegovergang is bij nat weer, een glibberige bedoeling. Deze helling is een mooie aanrader en vaste waarde in de Ronde van Vlaanderen.
Bekijk de 10 mooiste kasseibeklimmingen ook op kaart:
Wil je meer lezen? Like Fietspiratie op Facebook, volg me via Instagram of abonneer je gratis op mijn YouTubekanaal.
Fietspiratie 