Door de voorjaarsklassiekers zijn de hellingen uit de Vlaamse Ardennen zeer gekend en bemind. Maar de minder gekende puisten in het zuiden van Oost-Vlaanderen hebben vaak evenveel charme. Het moet gezegd: de kasseien hebben een geweldige heroïek, maar niet iedereen wil hier dagelijks overheen. De omgeving tussen Kluisbergen en Geraardsbergen heeft veel meer in petto dan de Koppenberg, de Oude Kwaremont en de Muur. Ontdek de 10 mooiste parels uit de Vlaamse Ardennen verscholen achter bergen wielergeschiedenis.
1. Fiertelmeers (145 m)
Deze kuitenbijter start in Ronse. Nietsvermoedend zou deze beklimming kunnen uitgroeien tot de zwaarste beklimming in Vlaanderen, ware het niet dat de laatste 300 meter min of meer onverhard is. Wie dit niet wil, draait eerder af. In mei is deze beklimming bij droog weer zeker doenbaar met een racefiets. Het bospad heeft de breedte van een voetpad en is voorzien van de nodige grip. Grind, takken en bladeren liggen op de grond, maar belemmeren de vlotte doorgang niet. Wie weet wordt deze beklimming ooit volledig geasfalteerd. Bijna een kilometer an 12% gemiddeld: kan tellen.
2. Riekestraat (145 m)
De Riekestraat heeft net als de Fiertelmeers een geweldig hoogteverschil. Deze helling loopt wel helemaal tot de top van de Hotondberg. Daarmee is deze beklimming de crème de la crème van de omgeving met 123 hoogtemeters. Het stijgingspercentage van 7.2% is stevig en de lengte van 1.7 km ook. De kronkelende weg tussen de bomen is magnifiek. Laat deze beklimming nog maar een tijdje uit de Ronde van Vlaanderen, dan blijft ie verborgen.
3. Fortuinberg (143 m)
De Muziekberg is in de Ronde van Vlaanderen een vaste waarde waar niemand wakker van ligt. Renners van de derde lijn demarreren. Het peloton rijdt in gruppeto naar boven. De Fortuinberg loopt parallel aan de Muziekberg is veel interessanter. De smalle weg slingert tussen hagen, bomen en huizen. En korte scherpe bocht rechts na een korte afdaling geeft de beklimming extra uitdaging. Het laatste deel door het bos is zeer mooi en rustig.
4. Dammekensstraat (102 m)
De Dammekensstraat heeft geen hoog stijgingspercentage. De 4% moyenne, het hoogteverschil van 59 meter en de gelijkmatigheid waarmee je hier naarboven rijdt, werkt verademend. De aaneenschakeling van steile beklimmingen in de omgeving van Ronse kan op de zenuwen beginnen werken. Dan is deze versie langs de zuidelijke heuvelrug naar de N425 een verademing. Geniet ook van de omgeving en de paarden in de wei.
5. Broeke (105 m)
De slingerende weg heeft geen wielergeschiedenis. Tijdens de Ronde van Vlaanderen passeren de renners aan de voet. Deze beklimming is één van de vele varianten die je kan beklimmen in de omgeving van Ronse. Ook deze beklimming heeft net als alle andere voorgaande beklimmingen in Ronse geen kasseien. Met 1400 meter opnieuw mooi qua lengte, 4.6% als gemiddelde en een hoogte van 105 meter is deze beklimming geen uitschieter.
6. Lobe (105 m)
De naam alleen al: Lobe, het lijkt een moderne meisjesnaam. De helling is ook gekend als Tiep-Tiap. Dat is dan weer zoals een vogeltje. Tussen Everbeek-Beneden en Everbeek-Boven zijn ze gezegend met zulke feeërieke namen. De beklimming zelf loopt lekker, heeft een fijn percentage van 5% en verloopt gelijkmatig. Deze omgeving heeft meerder mooie varianten die zeker de moeite waard zijn.
7. Middelloopstraat (100 m)
Deze straat zegt wellicht niemand wat. Het is nochtans een baan met een geweldige wielergeschiedenis. Het is de afdaling tussen de Oude Kwaremont en de Paterberg. Deze richting wordt echter nooit in stijgende lijn gedaan. Het hoogteverschil van meer dan 50 meter is echter uitdagend. Ook enkele stevige bochten en een geweldige omgeving maken deze tegendraadse beklimming de moeite waard. Wel opletten met renners en auto’s de klassiek afdalen.
8. Ellestraat (100 m)
Deze helling heeft opnieuw enkel wielergeschiedenis in dalende lijn. De Ellestraat is de verbindingsweg tussen de Eikenberg en de Taaienberg. Geen noemenswaardige stijgingspercentages maar wel een prachtig uitzicht. Er zijn nog veel meer manieren om deze hoogvlakte te bereiken: de Onderbossenaarstraat en de Bossenaarberg vanuit het oosten, de Taaienberg en de Bovenstraat vanuit het zuiden en de Kouterberg vanuit het westen.
9. Stokstraat (108 m)
De Steenberg en het Foreest kwamen eerder al in de Ronde van Vlaanderen piepen. De Stokstraat is maar één keer opgenomen in de Ronde van 1971 en heeft bijgevolg weinig tot geen wielergeschiedenis. Via de Heidestraat is er geen wielergeschiedenis. Daardoor is het hier voor een steengoede amateur nog mogelijk om een KOM of QOM op de wielerapp Strava te scoren. Daar kunnen profs voorlopig geen stokje voorsteken.
10. Slijpstraat-Kortendries (85 m)
Deze beklimming zat officieus al wel in de Ronde, maar werd niet als helling gecatalogeerd, net zoals Parikeberg. De Slijpstraat-Kortendries is een zeer interessante helling die uit twee delen bestaat: de Slijpstraat die gelijkmatig vanaf de spoorweg oploopt. Na een korte afdaling lijk je boven, maar dan volgt nog een kort stukje: de Kortendries. In die hoedanigheid overwin je 60 hoogtemeters, 3.1% en 1.9 km.
Wil je nagenoeg alle hellingen uit dit artikel fietsen via een prachtige route doorheen de Vlaamse Ardennen, klik dan hier.
Wil je meer ontdekken? Check de website, like Fietspiratie op Facebook, volg me via Instagram of abonneer je gratis op mijn YouTubekanaal.
Fietspiratie 