Zwift zag in 2014 het levenslicht. In een mum van tijd groeide het virtuele platform voor smarttrainers uit tot de populairste omgeving om vanuit jouw badkamer, berghok of fitnessruimte te trainen. Zwift is een virtuele wereld waarbij er op bestaande routes kan gereden worden zoals Londen, Bologna, Richmond, Innsbruck, New York en Yorkshire. Daarnaast biedt Watopia een gecreëerde fictieve wereld waarin alle mogelijke omgevingen liggen: woestijn, oerwoud, hooggebergte, heuvels, bebouwing en kustgebieden.
Via een lidmaatschap fiets je samen, tegen en met andere gebruikers. Wedstrijden, gran fondo’s en trainingsritten: alles is mogelijk. Dagelijks is er één bestaande route beschikbaar. Deze routes variëren en kunnen via de kalender op de Zwift-app wordt gecheckt. Watopia is altijd beschikbaar. Ook daar worden delen pas beschikbaar na een aantal levels. Vanaf level 10 gaat een ware jungle open en vanaf level 12 is de Zwift-versie van l’Alpe d’Huez open: Alpe du Zwift. Er worden regelmatig nieuwe werelden en routes geopend. In deze lijst worden de tien mooiste beklimmingen in Zwift bekeken.
1. Alpe du Zwift (Watopia)
De remake van de legendarische Alpe d’Huez is na de twaalfde level beschikbaar of wanneer je wordt uitgenodigd door een vriend. De omgeving is verschillend van de ‘echte’ Franse versie, maar de stijgingspercentages, bochten en lengte zijn gelijkend. Het is de enige langere en steilere beklimming in Watopia. Zwift is ervoor behoed dat beklimmingen niet te lang en te eentonig zijn. Door de grote vraag creëerden ze Alpe du Zwift.
Zwift gebruikt de toeristenversie van l’Alpe d’Huez: met 12,2 km en meer dan 1000 hoogtemeters. De finish van de Tour de France ligt zo’n twee kilometer verder, maar zit niet mee in het profiel. De Road to Sky is met zo’n 17 km de kortste route om Alpe du Zwift te beklimmen. Daarbij start je in tegenstelling tot l’Alpe d’Huez in de jungle. Op de top kan je ook een klein cirkeltje rijden om opnieuw af te dalen.
2. Innsbruck KOM (Innsbruck)
Tijdens het wereldkampioenschap wielrennen van 2018 werd de beklimming naar Igls zeven keer opgenomen in de lokale ronden. Via Aldrans en Lans bereik je na 7,4 km en 5,4% de top. Dit was een stevige en lange beklimming naar de normen van een wereldkampioenschap. De afstand is dus ideaal voor een iets langere inspanning op Zwift. De lokale ronde van 23,9 km vormt ook de basis van de Innsbruck-route op Zwift.
Ook de steilere afdaling kan als een beklimming worden gereden, de zogenaamde reverse KOM. Hier moet er slechts 5.7 km geklommen worden maar ligt de moyenne boven de 7%. Op de rotonde onder de autosnelweg sla je niet linksaf maar rechtsaf. Na Igls bereik je de top en daal je via de gekende klim weer af. Via de route Achterbahn doe je de beklimming in beide richtingen. Hierdoor is Innsbruck het meest geaccidenteerde parcours.
3. Epic KOM (Watopia)
Vanaf de kust fiets je eerst naar een lange hangbrug. Ook hier gaat het bergop. De omgeving en het landschap veranderen sneller dan in de echte wereld. Na het verzonnen dorpje met huizen in vakwerk en een kasteel, gaat het licht uit. Sneeuw ligt langs de kant van de weg. In een mum van tijd heb je het gevoel in het hooggebergte te fietsen. Door deze snelle gedaanteverwisseling blijft deze beklimming van 9.5 km en 3.9% gemiddeld boeiend. Op het einde volgen enkele korte steile afdalingen en pentes om de benen echt te verzuren.
Ook de Epic KOM Reverse is interessant, veel steiler en korter dan de Epic KOM. De haarspeldbochten volgen elkaar hier in sneltempo op. Naar de top toe zijn de korte dalende stroken een aanslag op de benen, maar dat is er ongetwijfeld voor gedaan. Zoals bij echte beklimmingen en afdalingen kan je jouw snelheid hier goed gebruiken als springplank. De Epic KOM Reverse is 6.1 km en 5.9%: opnieuw een mentaal en fysiek behapbare afstand voor heel veel Zwifters.
4. Radio Tower Climb (Watopia)
Voor de sadomasochisten onder ons kan je op de top van de Epic KOM zonder verpozing in één adem ook de Radio Tower Climb nemen. Deze beklimming is slechts 1.1km met een gemiddelde van 13.7%. Deze hoge stijgingspercentages worden evenwel niet door alle smarttrainers volledig ondersteund. Het voelt evenwel zwaar en de snelheid gaat hier bij de meeste Zwifters onder de 10 km/h. De radiotoren is fictief, maar lijkt toch heel erg realistisch.
5. Box Hill (Londen)
Box Hill ligt zo’n 30 kilometer ten zuidwesten van Londen. Tijdens de Olympische Spelen van 2012 zat deze beklimming in het parcours van de Olympische wegrit. In navolging van dit succes bleef de Prudential RideLondon – Surrey Classic op de kalender. In en om Londen worden er dan tal van wedstrijden georganiseerd, zowel voor liefhebbers als voor profs. In het zuidwesten van Londen worden de Surrey Hills aangedaan, met onder andere Box Hill.
Box Hill is via Zwift op een originele manier bereikbaar. Via een korte metrorit ‘overbrug’ je dertig kilometer om zo sneller in de Surrey Hills te belanden. Met 3 kilometer aan 4.4% is dit geen heel erg lastige beklimming, maar tijdens een wedstrijdje kan hij tellen. De afdaling krijgt in de wereld van Zwift een andere naam, namelijk Fox Hill. Deze beklimming heeft een steilere passage aan 11 à 12% en telt 2.4 km aan 4.3%. Deze cijfers worden vertekend door het dalende deel nabij de top.
6. New York KOM (New York)
Zijn er beklimmingen in New York? Op enkele glooiingen na in Central Park is New York niet echt heuvelachtig. De makers van Zwift hebben hier een wel heel originele oplossing voor bedacht. In New York à la Zwift fiets je in de toekomst. Via glazen bruggen fiets je over het park en door de omliggende wolkenkrabbers heen. De NYC KOM is zo een virtuele beklimming met een geweldig uitzicht. In de praktijk zouden mensen met hoogtevrees hier geen meter vooruit komen. In Zwift kijk je door een prachtige voorruit.
De klim zelf is best pittig. Met 1.4 kilometer aan 6% is het zeker geen lange en eentonige beklimmingen. De NYC KOM is van het allooi Vlaamse Ardennen, waardoor de beklimming behapbaar is. De NYC KOM Reverse is iets korter met slechts 1.1 km aan 6%. Deze futuristische extra’s maken Central Park in Zwift misschien wel even interessant als de echte versie. Via de route Everything Bagel doe je ze in beide richtingen. Daar krijg je spontaan honger van. Bagel?
7. Libby Hill (Richmond)
Drievoudig wereldkampioen Peter Sagan tooide zich in 2015 voor het eerst in de regenboogtrui. De Slovaak was in Richmond de gedoodverfde favoriet, die het na een ultieme aanval ook wist waar te maken. Nadien deed hij dit kunstje over in Doha en Bergen, telkens op een compleet ander parcours met geheel andere omstandigheden. In Richmond kwam hij na splijtende demarrage op de voorlaatste beklimming alleen toe.
Het parcours in Richmond heeft eigenlijk twee delen. Een vlakke aanloop van acht kilometer, gevolgd door een heuvelzone met drie snel opeenvolgende beklimmingen. De kasseienklim van Libby Hill, de steile 23rd Street en de slopende finale mokerslag op Governor Street. Dit drieluik is een beklimming op zich, omdat er weinig recuperatie zit tussen de korte afdalingen. Libby Hill is door de kasseien en de bochten het interessants en met 630 meter aan 6% best stevig. 23rd Street is 10% gemiddeld.
8. Yorkshire KOM (Yorkshire)
In 2019 organiseerde Yorkshire de wereldkampioenschappen wielrennen. Zowel de wegritten als de tijdritten verliepen in apocalyptische omstandigheden. Het was bij momenten meer zwemmen dan fietsen. De beklimmingen waren al even brutaal en kropen door het natte weer al snel in de kleren. De verwachte winnaar kwam er niet. De Deen Mads Pedersen kroonde zich op zijn 23e tot wereldkampioen bij de elite. Opmerkelijk was de man met de hamer. Bij Mathieu van der Poel ging het licht die dag uit.
In Zwift kan het licht ook uitgaan. Of je in even helse omstandigheden rijdt, kies je zelf. De Yorkshire KOM is gelegen op de Harlow Moor Road. De 1.2 km aan 5% is vergelijkbaar met de New York KOM. In een typisch Engels-ogende omgeving gaat het goed omhoog. De beklimming is vergelijkbaar met een gemiddelde beklimming in Nederlands-Limburg of de Vlaamse Ardennen. In de straten van Harrogate slinger je via een laatste lusje na 13.8 km weer over de finishlijn.
9. Volcano KOM (Watopia)
In realiteit zou langs de flanken van een vulkaan fietsen nog wel kunnen. Denk aan de Etna of de Vesuvius in Italië. Door een vulkaan heen rijden, tussen lava en kokende magma, kan enkel in Zwift. De Volcano KOM vormt voor veel Zwifters letterlijk en figuurlijk als opwarming. De beklimming is nergens steil en de benen hier op spanning brengen, lukt hier perfect. De slingerige en bochtige weg gaat langs en door de vulkaan.
De beklimming is met 3% moyenne meer vals plat dan bergop te noemen. Ook de 3.7 kilometer maakt de beklimming ideaal als opwarmer. Als een kurkentrekker slinger je rond de vulkaan heen. De makers van Zwift zorgden ook voor de nodige afleiding en afwisseling. De ondergrond varieert van matig asfalt tot onverhard. Enkele delen werden zelfs in hout opgetrokken. Als dat maar goed komt!
10. Bologna San Luca (Bologna)
De beklimming naar San Luca is in de Ronde van Emilië de scherprechter in de finale. Deze klim kwam ook naar aanleiding van de openingstijdrit uit de Giro van 2019 in het Zwift-assortiment. Na vlakke aanloop volgt een zeer steile pente: 2.1 km en 233 hoogtemeters. Dat zijn percentage die boven de tien procent gemiddeld uittorenen.
Deze beklimming is enkel tijdens wedstrijden en gran fondo’s te beklimmen. In een reguliere trainingsrit kan je in Bologna niet fietsen. Meestal zijn de wedstrijden dan ook van korte duur: een keertje heen en weer en opnieuw finishen op de top van de San Luca. Nadien een lekker bord bolognaise verorberen?
Fietspiratie 