De Grand Prix de la Wallonie is de belangrijkste koers van het jaar in de provincie Namen. Deze 1.1-koers heeft door de ligging op de kalender aan belang ingeboet. Midden september zijn de ogen vooral op de Vuelta gericht. Voor sommigen is het toch de ideale voorbereiding op het WK. Door de finish op de Citadel van Namen te leggen, krijgt de koers ook meteen het nodige aanzien. Namen is dan ook niet zo wielergek als de provincie Luik.
Dankzij de Maas- en de Sambervallei is de hoeveelheid beklimmingen in en om Namen hoog. De Maas snijdt zich dieper en dieper in richting de Franse grens. De zijrivieren Lesse en Semois geven ook de nodige lekkernijen. Dit geeft een enorme verscheidenheid aan beklimmingen. Daardoor vergeet je in de provincie Namen door een lijst met slechts 10 hellingen heel wat andere hellingen. Daarom is er geprobeerd om zoveel mogelijk te spreiden. Geniet van deze 10 kanjers:
1. Citadel van Namen (190 m)
Vanuit de Waalse hoofdstad torent de Citadel van Namen hoog boven de stad uit. Deze verstevigde middeleeuwse burcht ligt op de strategische samenvloeiing van de Samber en de Maas. Waarschijnlijk kende deze plek al tijdens de Romeinse periode bewoners. Vandaag is de Citadel ook de place to be voor de Waalse Wereldbeker Cyclocross in Namen. Vanop de citadel denderen de veldrijders op en neer.
De Citadel van Namen is vanuit verschillende kanten te beklimmen. De meest populaire zijde is uiteraard via de Route Merveilleuse. Kleine kasseitjes die lekker lopen. De Tour de France reed al meerdere malen langs hier naar boven. Ook voor de GP de Wallonie zijn dit de laatste 2 kilometer. Gemiddeld zo’n 5% is meer dan aardig. De weg slingert zich via vier haarspeldbochten en een volledige 360°-bocht naar boven.
2. Triple Mur de Monty (257 m)
Hoog boven de Maasvallei ligt het kleine dorpje Lustin. De wegen naar Lustin zijn uitgebreid. De kortste weg naar de kerk is via de Triple Mur de Monty. De Drie Muren van Monty: het is een naam die klinkt als een klok. Wie hier naar de top fietst tegen de klok, zal snel bloed in de keel proeven. Wie deze steile pente niet aandurft, kan omrijden via gezapigere Rue des Fonds of de Rue Eugène Falmagne.
Jaarlijks organiseert de plaatselijk wielerclub hier La Vieille Boucle Lustinoise. Met een moustache, een stalen ros en een truitje in merinowol slepen de moedige wielertoeristen zich naar de top via de Triple Mur de Monty. Dit moeten ze zes keer doen. Voor een totaal van 30 kilometer is het een uurtje afzien. De cijfers zeggen alles: 1900 meter aan gemiddeld 9%, met stroken tot 17%.
3. Belvédère des Sept Meuses (260 m)
Vanaf dit uitzichtspunt, inclusief restaurant, is het uitzicht over de meanders van de Maas zeer indrukwekkend. Ik zag geen zeven delen van de Maas. Dat is toch is enkel zichtbaar met de nodige goede wil. Bomen ter hoogte van het restaurant verhinderen mogelijk het zicht. Het hoogteverschil van zo’n 170 meter is wel de moeite. Een hoge mast op de top maakt deze heuvel goed zichtbaar vanuit de verte.
Er is een steile zijde en een minder steile zijde. De steile zijde gaat in 1,7 kilometer en een gemiddelde van 10.1% gemiddelde snel de hoogte in. De gelijkmatigere zijde heeft meer haarspeldbochten en is aangenamer te verteren: 2.5 km en 6.4%. Zowel de ene als de andere zijde hebben gemeenschappelijke delen. Omdat de weg een beetje doodloopt naar de top. Een wielerwedstrijd kan hier in theorie dus enkel aankomen.
4. Plantis du Vivroule (233 m)
Het is niet de zwaarste of de steilste. Het is een beklimming met charme. Door de kasseitjes in de drie haarspeldbochten doet deze Naamse helling me denken aan de Vršič-pas in Slovenië, de Glossglockner-Hochtor in Oostenrijk of de Grand Ballon in de Vogezen. Dit element bleef behouden bij de aanleg van asfalt. In vroegere tijden werden bochten verstevigd met kasseitjes om het uitschuren van de bocht te verminderen. De rechte delen bleven onverhard.
Plantis du Vivroule vertrekt vanuit de vallei van de Lesse. Na de spoorwegbrug verlaat je de drukkere weg door een scherpe afslag naar rechts. In het bos slingert de weg gezapig naar het dorp Gendron. Alles samen overwin je in drie kilometer zo’n 123 hoogtemeter: goed voor iets meer dan 4%. Gelijkmatigheid is dus het sleutelwoord. De tegenhanger naar Hulsonniaux is drukker maar overwint in 5 kilometer maar liefst 177 hoogtemeters.
5. Col de Felenne (349 m)
Via Frankrijk rijd je deze klim van 5.4 km aan 4% op. De voet is de grens en de top ligt in het dorpje Felenne. Zowel de voet van de zuidelijke zijde als de noordelijke zijde start aan La Houille. Dit veredelde beekje vormt de grens tussen België en Frankrijk. Eigenlijk krijg je het gevoel in één of ander bos in de Pyreneeën te rijden. Ware het niet dat de top maar op 343 meter hoogte ligt. Ook Felenne is rustig ingedommeld en ligt zeer ver en afgelegen van andere Waalse dorpen.
Hoewel je hier één en al natuur vindt, zie je links of rechts de rookpluimen van de kerncentrale van Chooz. Deze Franse kerncentrale aan de Maas werd om strategische redenen vlakbij de grens met België gebouwd. Op de top staan ook nog de overblijfselen van een oude douanepost. Na vijf kilometer op Belgische bodem kom je het gebouwtje tegen. De Franse en Belgische vlag wappert er rustig. Dankzij het Schengenakkoord verdwenen de grenscontroles.
6. Trou du Diable (385 m)
Het zogenaamde gat van de duivel start eigenlijk in Frankrijk. In het centrum van Fumay slingert de weg met fietspad, doorheen een smal dal. De top eindigt in België en overal zie je dat je naast de grens fietst. Het beekje dat je rechts ziet, is de Belgisch-Franse grens. Verlaten shops maken reclame voor Belgische sigaretten. In een ander taks- en douaneklimaat was dit hoogstwaarschijnlijk big business.
Na twee en een halve kilometer vals plat en een mooi egaal wegdek, draait de weg rechtsaf. Het wegdek is pas vernieuwd. Allerlei verkeersboden markeren de grens met nieuwe snelheidslimieten. Deze beklimming heeft het sterkste hoogteverschil in de provincie Namen: 256 meter of 5.1 km aan 5%. Nog een bijzonderheid: tijdens deze klim fiets je langs het middelpunt van de Europese Unie met 15 leden. Het achterhaalde middelpunt is bijzonder.
7. Barrage du Ry de Rome (320 m)
In het bos van Nismes ligt een klein stuwmeertje. De bouw van de dam startte in 1949. Met de nodige onderbrekingen werd de bouw in de jaren 70 van de vorige eeuw hervat. In 1975 werd de dam in gebruik genomen. Naar dit kleine stuwmeer loopt een brede weg met iets meer dan 5 kilometer aan 3.2 %. Door enkele dalende delen valt het gemiddelde laag uit. Maar vergis je niet: de eerste twee kilometer lopen steil de hoogte in.
De Barrage du Ry de Rome klinkt Italiaans, maar ligt vlakbij de Franse grens. De uitgebreide bossen in de omgeving van Couvin was voor Adolf Hitler ideaal. In het nabijgelegen Brûly-de-Pesche is de schuilkelder van Hitler te vinden. Toen was er van het stuwmeer nog geen sprake. Ook de autosnelwegverbinding A304 is nieuw en wordt volop gebouwd. Het Franse deel is klaar, het Belgische deel niet. De verbinding tussen Brussel en Reims wordt hiermee enorm ingekort.
8. Côte de Vierves (355 m)
Deze beklimming heeft alles wat een prachtbeklimming nog heeft. Een mooie lengte, een gematigd percentage, heerlijk asfalt, een bosrijke omgeving, een kabbelend beekje, een ingetogen rust, enkele slingerende bochten en een magnifieke start in een pittoresk dorpje. Met een afstand van zes kilometer aan 3.9% gemiddeld is dit meer dan mooi. Aanvankelijk gaat de weg een aantal keer kort naar beneden. Nadien stijgt de weg gelijkmatig tegen zo’n 5 à 6%. In de laatste kilometer tik je de 8% aan.
De voet van het dorpje Vierves-sur-Viroin is zeer pittoresk. Dit dorpje behoort tot één van de 30 mooiste Waalse dorpen. Met verve zou Vierves-sur-Viroin een verkiezing kunnen winnen. Het dorp ligt nog net in de Fagne-Famenne. De beklimming zelf behoort tot de Ardennen. De depressie van de Fagne eindigt bij het riviertje de Viroin. In het mooie bos fiets je richting het grensdorpje Le Mesnil.
9. Croix-Scaille (505 m)
De onbekende Croix-Scaille op de grens met Frankrijk vormt het hoogste punt van de provincie Namen met 505 meter. Dit hoogtepunt mag daarom niet ontbreken in dit lijstje. Op het plateau staat de 60 meter hoge uitkijktoren: de Tour du Millénaire. De Milleniumtoren werd al een aantal keer vervangen. De voorlaatste versie was een houten versie die in 2001 werd geopend. In 2008 moest de constructie al afgebroken worden door houtrot. In 2012 opende de stalen versie die hopelijk wat langer meegaat.
De beklimming zelf is een aaneenschakeling van twee langere beklimmingen. De Côte de Bourseigne-Neuve start op een hoogte van zo’n 200 meter aan de Houille. Enkele prachtige haarspeldbochten in een mooi bos geven deze klim stevig karakter. Na het dorpje Bourseigne-Neuve volgt een langere afdaling tot Willerzie. In Willerzie stijgt de weg verder naar de Croix-Scaille naar een hoogte van 505 meter: 13.5 km aan 2.3%.
10. Côte de Hérissart (386 m)
Vanuit de vallei van de Semois gaan haast alle beklimmingen stevig de hoogte in. Van Chiny tot Monthermé is de vallei van de Semois diep ingesneden. Dit deel meandert ook sterk. Deze fotogenieke bochten zijn erg in trek bij toeristen. De bochten werden gevormd in geologische periode waarbij de rivier in een laagvlakte lag en traag stroomde. Bij de opstuwing van de Ardennen behield de Semois zijn bochtige parcours in sneed zichzelf diep in.
De Côte de Hérissart start in Bohan en loopt parallel met de Franse grens naar een hoogte van 386 meter. Veel dorpen aan de Semois hebben het suffix -han: Bohan, Dohan, Frahan en Poupehan. ‘Han’ is Keltisch voor nederzetting of dorp, analoog met -heem. De klim zelf heeft een lengte van 4.5 km en een moyenne van 4.8%. Vooral de eerste twee kilometer lopen stevig bergop.
Wil je meer lezen over cols? Kijk dan zeker naar de 10 mooiste beklimmingen van de Franse Pyreneeën (bekend en onbekend), de Cevennen, Gran Canaria, de Dolomieten, de Brabantse Wal, de provincie Antwerpen of het Waasland. Like Fietspiratie op Facebook, volg me via Instagram of abonneer je gratis op mijn YouTubekanaal.
Fietspiratie 
1 Comment