Met een hoogte van 1752 meter is de beklimming naar het observatorium van Skinakas de hoogste op Kreta. De aanzienlijke lengte van 45.5 km maakt van deze bochtenrijke weg ook de langste streep bergop. De klim start aan de kust bij Gazi, ten westen van de Kretenzisch hoofdstad Heraklion. De top bevindt zich aan een observatorium, tegen de flanken van de berg Ida Psiloritis. Het uitzicht op de Ida is zonder enige twijfel prachtig. Het Griekse eiland Kreta krijgt als fietsbestemming onvoldoende aandacht. Daar wil ik verandering in brengen! In april 2019 beklom ik deze Griekse beklimming.
Alleen al de cijfers maken van deze beklimming een ware lekkernij. De lengte van 45 km is lang. Het hoogteverschil van zo’n 1900 meter is behoorlijk. Door de vijf korte stukjes bergaf komt dit cijfer ook boven de hoogte van 1752 meter uit. Het gemiddelde stijgingspercentage van slechts 3.8% is gezapig. Enkel naar de top toe wordt het wat steiler. Deze statistieken geven deze klim een enorme grandeur. Het uitzicht en het wegdek is echt de moeite.
Ik vertrok vanuit Gazi. De eerste vijf kilometer lopen over een drukkere weg. Een steengroeve, een tankstation en wat verloren industrie trekken de nodige vrachtwagens en pick-ups aan. Vanaf Tilissos wordt het meteen een stuk rustiger. Het ene fijne dorpje volgt het andere op. Het uitzicht over Heraklion verdwijnt en maakt plaats voor een olijfbomen en de kloof van Gonies. In Gonies staat een mooi gerestaureerde Grieks-orthodoxe kerk. Net voor Anogia sla je bij een tankstation linksaf. Het tweede deel van de beklimming begint hier.
Het tweede deel heeft ook een wegdek met een iets mindere kwaliteit. Kiezel, enkele stevige putten en groffer asfalt ontneemt echter op geen enkel moment het fietsplezier. De besneeuwde Ida torent impressionant boven de Kretenzische horizon uit. De route naar de top blijft steevast verdoken achter de volgende bocht. De hoeveelheid sneeuw langs de kant van de weg neemt toe. De hoeveelheid sneeuw op hogere delen van de Ida maken dat ik nattigheid voel. Geen bord of aanwijzing geeft aan of het observatorium überhaupt bereikbaar is.
Bij de laatste afslag heb ik al snel door hoe laat het is. Het asfalt is nat: niet door de regen maar door het overtollige smeltwater. Slijk en stenen maken direct duidelijk dat dit laatste deel van de beklimming weinig passanten kent en nog geen sneeuwruimers gezien heeft. De weg ligt ook vooral aan de noordzijde van de berg Ida. De schaduwzijde van de berg geeft meer sneeuwval ’s winters en een langere dooiperiode. Na een korte afdaling is het meteen prijs. De doorgang van de weg houdt abrupt op. Wat ik vreesde, kwam uit.
Na twee sneeuwbanken te voet te doen, geef ik er de brui aan. Mijn voeten worden kletsnat van de sneeuw die aanvoelt als goedkope sorbet. Het is midden april en de doorgang boven de 1500 meter gaat niet verder. Blijkbaar was de winter stevig in de bergen en de sneeuwval uitgebreid. Ieder jaar is anders. De tijden op Strava geven evenwel aan dat de meeste renners pas in mei naar de top rijden. Ik moet jammer genoeg de klim staken. De sneeuw is te dik, de wolken te dreigend.
De beklimming van Skinakas:
Bij de laatste afslag rijdt ik toch nog even linksaf om naar de Grot van Zeus te rijden. Deze weg gaat een behoorlijk stuk vals plat naar beneden. Het uitzicht over een vlak hoogland, ingesloten door de bergen, is fenomenaal. Het gras groeit er weelderig. De wolken boven de berg Ida zijn dreigend. Enkel dalen is nu nog aan de orde. Ook daar ben ik meer dan een uur mee zoet. Heerlijk!
Wil je meer lezen over beklimmingen of Kreta. Like Fietspiratie op Facebook, volg me via Instagram of abonneer je gratis op mijn YouTubekanaal. Mijn ritten verliepen probleemloos door de huurfiets van Cycling Creta, waarvoor dank.
Bekijk de timelapse van mijn beklimming hieronder.
Fietspiratie 
3 Comments