De prijs voor een shirt van Rapha is stevig. Op Alibaba, AliExpress, Wish en andere Chinese namaaksites vind je ze voor een tiende tot een twintigste van de prijs. Waar zit het verschil tussen beide uitersten van de markt? In hoeverre is het te verantwoorden om deze ‘namaak’ te kopen? Wat zijn de risico’s en wat zijn de voordelen? Ik deed zelf de test. Ik bestelde speciaal voor Fietspiratie een aantal lookalikes van Rapha en testte ze een aantal maanden uit, om ze vervolgens te vergelijken met echt spul.
Ik koos voor Wish.com en Alibaba. Voor zo’n vijftig euro kocht ik drie shirts. Een zomershirt, een shirt met lange mouwen en een gevoerde wintertrui. Iets wat in de Rapha-shop onmogelijk is. Daar kom je er, zelfs tijdens de uitverkoop, niet mee. Voor 50 EUR koop je bij Rapha een aantal petjes en sokken en dan is je budget op. Een Pro Team Training Jersey kost zo’n 135 EUR. Een Classic Long Sleeve Jersey zit al snel aan 150 EUR. Dit lijken torenhoge prijzen. Maar!
Eerste exemplaar: shirt met korte mouwen
Door het prijsverschil lijkt het op internet een no brainer. Ook de foto’s op de sites van Wish.com en Alibaba lijken veelbelovend. De realiteit is anders. Ik kreeg een shirt dat iets te groot was aan de mouwtjes. Ermee rondrijden zou aanvoelen als parachutespringen. Ook de kleurstelling was een stevige afwijking van de voorgestelde vijftig tinten blauw.
Nochtans leek de kleur op de online foto erg op het originele. De mouwen waren op de foto’s mooi aansluitend. In de praktijk is de naam ‘Rapha’ er met een lettertype Arial of Verdana op geprint. Aan de binnenzijde zie je ook dat de makers zijn gestart met een witte basisstof, die eenvoudigweg werd bedrukt met een kleurtje. Bij Rapha heeft de stof deze kleur aan de binnen- en buitenkant en is de stof veel duurzamer.
Tweede exemplaar: shirt met lange mouwen
Het tweede shirt was iets beter. Deze is zwart met een witte streep. De namaakwaarde is mooi van ver, maar verre van mooi. Waar je bij Rapha mooi ingezoomde panelen krijgt, met reflecterende delen en stevige stukken waar nodig, is de Chinese versie eenheidsworst. Een witte Coolmax-stof met etiketjes uit 2005 worden eenvoudigweg bedrukt met de kleur naar keuze.
Overal wordt dezelfde stof gebruikt, met weinig rek en pasvorm. De te strakke elastiek onderaan, zal bij warm weer gaan schuren tegen je huid. Het is qua vorm ook gewoon een beetje een aardappelzak die je aantrekt of een te krap voetbaltruitje. Ik ben niet overtuigd. Bovendien moest ik er vijf weken op wachten en had ik het risico dat de douane deze fake one in beslag zou nemen. What you pay, is what you get.
Derde exemplaar: gevoerd jasje voor het koudere seizoen
Het derde jasje is gevoerd. Daar zit het elastische gedeelte van de lange mouwen ter hoogte van de pols te strak. Ik heb zeer dunne polsen en het is even wennen in het begin. Ze knellen niet af. Maar bij het aandoen van een Rapha-versie, zit het meteen prima en lekker. De stof is na vijf keer dragen al aan het verduren. Er komen kleine vezeltjes op de buik en rug los, wat meteen een versleten indruk geeft.
Verder is het jasje wel warm genoeg, wanneer je een deftig onderhemd voor de winter draagt. De vochtregulatie is namelijk ook niet volledig je dat. Na een ritje van twee uur is je ondershirt iets natter dan bij een normale Rapha-versie. Hoewel iedere rit anders is op vlak van temperatuur, inspanning en vochtbalans, spreekt de natte rug wel boekdelen.
Verdikt of verdict?
Het eerste shirt is nog voorzien van het label. Als de pasvorm zo slecht is, is dragen behoorlijk ridicuul. Het tweede shirt met lange mouwen heb ik onder een ander, warmer jasje gedragen. Ik was te gegeneerd om met een nepper rond te rijden. Het derde jasje heb ik wel al enkele keren gebruikt tijdens het veldrijden, omdat hier geen logo of merknaam op staat. Bij echt vettig weer is het, toegegeven, niet zo slecht.
De strepen van het derde kan je met Team Sky associëren. Het is een enige goede poging van de Chinese makers en ook de enige die ik zou blijven dragen, door de anonimiteit. Er staat nergens Rapha vermeld en je kan enkel een link van ver leggen. Want een blauwe en witte streep kan elke kledingfabrikant bedenken.
Bottom line
Het is gewoon een aanklacht voor het werk dat producenten als Rapha in onderzoek, innovatie én ja, marketing stoppen. Het mag gezegd: de prijs bij Rapha is hoog. Wat je betaalt bij Rapha, lijkt soms té. Toch draag ik al een aantal jaren Rapha, naast veel andere merken. Ik zie geen spatje slijtage. Ik voel geen grammetje irritatie. Er is nergens een stukje stof dat er niet hoort te zitten.
De eindafwerking bij Rapha is subliem. Ritssluitingen zijn gemaakt voor logge dikke handschoenen. Een gsm kan gemakkelijk in je achterzakje. Terwijl de Chinese versie een lompe dikke rekker inwerkt om je kostbare zaken vast te houden, geeft Rapha een netjes verwerkt zakje met ritssluiting. Heb je iets voor met je Raphatruitje, stuur je het gratis op ter reparatie. Bij Alibaba doe je die moeite niet eens. Duurzaam is dat niet.
Ook op vlak van veiligheid gaat Rapha ver. De reflecterende banden op de borst en de linkerarm zijn tijdens de wintermaanden een echte must. Er bestaat geen twijfel over. Warmteregulatie, zichtbaarheid en pasvorm zijn de belangrijkste criteria voor een winterjasje, shirt of broek. Rapha voldoet altijd aan je verwachtingen. Het zit nooit te strak. Het is niet overdreven flashy. Het is duurzaam, sterk en ontegensprekelijk goed.
Doe het niet!
Ik denk dan ook dat de 50 EUR die ik spendeerde in China, hele dure euro’s waren. Als ik één shirt zelfs nog nooit gedragen heb. Eén shirt met lange mouwen enkel onder een ander shirt wil dragen en het derde louter voor modderpartijen wil gebruiken, is het globaal genomen een totale duurkoop.
Denk bijgevolg twee keer na. Ik deed het met voorbedachte rade. Wees op je hoede voor zulke namaak. Zoals ik al zei, er zijn meer nadelen dan dat ene ‘prijsvoordeel’. Als je budget het niet toelaat, zijn er duizend-en-één merken die kwaliteit bieden, tegen een goede prijs. Ze zijn ook uitgerust met een goede stof en een weldoordachte afwerking. Ze dragen alleen niet de naam ‘Rapha’. Ik denk bijvoorbeeld aan het Nederlandse Rogelli of het Italiaanse Sportful.
Fietspiratie 