Mistdruppeltjes beslaan mijn zonnebril. Het zicht beperkt zich tot koeien, elektriciteitsdraden en velden. De weg tot de belvedère de Bel-Air geeft zijn geheimen niet prijs. Enkel gravillons en asfalt te zien. In de afdaling trekt de mist weg en komt de zon er door. Trappen naar de kust en rap een beetje. Het is donderdag 2 november en een prachtige herfstdag met 20° op de thermometer.
Richting Cap Fréhel komen jeugdherinneringen boven. Als zestienjarige verbleef ik hier bij een gastgezin in St-Malo. Deze schoolreis had ook een wandeling van Fort La Latte naar Cap Fréhel. Erquy en Dinan passeerden ook meermaals op de wegwijzers. Nu rijd ik hier solo elf jaar later.
Het is waanzinnig mooi. Deze kliffenkust met de geur van dennenbossen doen me denken aan de Middellandse Zee. Ik ben zot van deze geur en het fietsen gaat vlot. Geen gesloten winkels meer. Baai in, baai uit. De zee is ver teruggetrokken. Schepen liggen op kant. Zeewier droogt in de zon. L’odeur de la mer.
Voorbij St-Malo eet ik op de drempel van een Intermarchéparking een broodje ham. Ik geniet van dit leven on the road. Geen speciale dingen. Gewoon asfalt en de geur van benzine. Het onderweg zijn. Mensen zien passeren met volle winkelkarren. Overspannen moeders met hun kroost die niet luisteren wil. Je krijgt geen lolly, maar dan in het Frans. Bejaarden die enkel om een pak boter komen en daarvoor een halfuur binnen zijn. Mooi is dat.
Mosselen
Ik kies vandaag zelf waar ik heen waai. Ik bereik opnieuw de kust. “Moules et huitres“. Chique doen? Een oestertje is een mooie afsluiter van dit korte avontuur. Nog een berg en dan gaan we morgen weer huiswaarts. Genoeg. Gedaan. Voldaan.
Lees nog één gouden tip. Dat is voor morgen. Gisteren (her)lezen? Kan hier!
Fietspiratie 
2 Comments