Met veel bombarie en tromgeroffel worden de nieuwe truitjes van het wielerpeloton voorgesteld. Een persconferentie, een fotoshoot, een karrenvracht foto’s op sociale media, krantenartikelen en een hoop geleuter om te zeggen dat het rode streepje dit jaar een wit streepje zal zijn.
Omdat het allemaal herkenbaar moet blijven voor het publiek, zijn de pakjes veelal een kopie van het vorige jaar. Marketeers hebben daar een term voor: branding. Steeds hetzelfde vernieuwd. Zo’n voorstelling is dus keer op keer in spanning afwachten naar iets nieuws, waarop jammer genoeg weer hetzelfde een tikje anders wordt voorgesteld.
Ontgoocheling in, ontgoocheling uit
Het is voor de renners van een wielerploeg dan ook steeds een desillusie. Sommige renners rijden heel hun carrière voor dezelfde ploeg. Ze trekken dan ook heel hun leven dezelfde spuuglelijke bruine bibshorts aan. Of ze worden vereenzelvigd met een telecombedrijf en een schreeuwerige M. Een afwijkend zwart of wit sokje is de enige uitlaatklep.
Ze worden ervoor betaald. De sponsor maakt hun droom waar. De renner in kwestie mag niet klagen. Maar als hij of zij mag kiezen, werpt de coureur het traditionalisme over boord en draagt ie gewoon ieder jaar een compleet nieuw tenue. Radicaal nieuw en geen verschil tussen een blauw of rood streepje. Gewoon een drastische wijziging, zeg maar. Het vrouwenpeloton heeft deze vernieuwing veel beter begrepen.
Traditie overboord
De wielerwereld kan druk doen over vernieuwing en innovatie. Qua design is het nog altijd verouderd en afgedragen saai. Kijk naar renners die fixiekoersen rijden. Kijk naar heel wat doorsnee zondagse wielertoeristen, getooid in eigentijdse merken of stijlvol zwart. De broodrenner moet het stellen met een nagemaakte retrolook of schreeuwerig fluorescerend patroon.
Technisch gezien is het materiaal top. Kledingproducenten zijn echt geweldig bezig. Maar daar houdt de innovatie op. Team Sky gaat van wit naar zwart, Team Sunweb van wit naar rood. Quickstep blijft blauw. Lotto wordt wat witter. Katusha wordt lichtblauwer. Trek wijzigt met zwarte mouwtjes. Bora blijft bij het oude. Gelukkig verdwijnt BMC en gaat het op in CCC, dat oranje blijft. Nieuw is iets anders.
Wie verzorgt het design van deze kleding? Mijn grootmoeder kan witte mouwtjes omzomen tot blauwe. Dus waarom worden er dure designspecialisten ingehuurd om een kopietje detaillistisch te wijzigen? Bobo’s uit de wielerwereld: ga voor iets nieuws.
Je krijgt vandaag je spul beter aan de man als je stijlvol en eenvoudig de merkenlogo’s durft wijzigen en om te zetten naar een modernere look. Het logo van Molteni kent niemand. De naam is vereeuwigd dankzij de eenvoud van het truitje en Eddy Merckx. Recenter, denk ik aan het overpopulaire Team Leopard uit 2012. Team Sky is daar een afkooksel in geweest. Ik was voor de eerste keer weg van een outfit. Ik dacht dat er toen een leuke vernieuwing werd ingezet. Ploegen volgden schoorvoetend. Maar het drong nooit volledig door. Ik trapte er ook een tijd in.
Jullie moeten het weten.
Geeuw.
Fietspiratie 